Αρντί, Αλεξάντρ

(Alexandre Hardy,Παρίσι περ. 1570 – 1632;). Γάλλος θεατρικός συγγραφέας. Για τη ζωή τουλίγα πράγματα είναι γνωστά. Φαίνεται πως άρχισε να γράφει το 1592 ως αμειβόμενος συγγραφέας περιοδεύοντος θιάσου. Έως το 1627 συνεργάστηκε με τον θίασο των Ηθοποιών του Βασιλιά (Comediens du Roi). Την εποχή αυτή, σύμφωνα με τον ίδιο, είχε γράψει πεντακόσια έως εξακόσια θεατρικά έργα όλων των ειδών. Επιδίωξή του ήταν να διαμορφώσει την ουμανιστική τραγωδία που έλειπε από τη Γαλλία, αδιαφόρησε όμως για τον περίφημο κανόνα των τριών ενοτήτων και οι νεότεροί του τον κατηγόρησαν για τις πολλές χοντροκοπιές που χαρακτηρίζουν το έργο του. Ωστόσο ο Α. συνέβαλε στη διαμόρφωση της κλασικής γαλλικής τραγωδίας, γι’ αυτό και o μεγάλος Κορνέιγ μιλούσε πάντα με σεβασμό γι’ αυτόν. Καταργώντας τα χορικά, περιορίζοντας τους μονολόγους και ζωηρεύοντας τη δράση, βοήθησε να γίνουν αποδεκτές από το παρισινό κοινό οι ανανεωμένες θεατρικές μορφές τις οποίες ήδη είχε δεχτεί ευνοϊκά το κοινό των επαρχιακών θεάτρων. Τα έργα του δημοσιεύτηκαν σε έξι τόμους από το 1623 έως το 1628· ανάμεσα σε αυτά υπάρχει μια τριλογία εμπνευσμένη από την ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο Μελέοργας, ο Θάνατος του Αχιλλέα και ένα έργο του Θεαγένης και Χαρίκλεια, που χαρακτηρίζεται «δραματικό ποίημα» και είναι εμπνευσμένο από τα Αιθιοπικά του Ηλιοδώρου, με σαράντα πράξεις που κατανέμονται σε οκτώ «ημέρες».